मध्यरातमा
सधैं जसो आज पनि उनलाई खोज्दै थिए , पहिला जस्तै गरी ओनलाइन आएर स्टाटस छोडेर म्यासेज नगरी जाने उनको बानि परिसकेको थियो । म भने उ मेरै हो अझैपनि मलाई प्रेम गर्छिन भन्ने भ्रमबाट कैले मुक्त हुन सकेन ! या भनौँ उसलाई मुक्त गर्दा बित्तिकै अर्को मान्छेको आगमन लाइ स्विकार्न पर्छ भनेर हो कैले भुल्न चाहेन ! समय बित्दै गयो महङ्गी बढ्दै गयो तलब बढ्दै गयो इच्छा चाहना भने उहि थियो केबल तिम्रो पर्खाइ । साथिभाईहरुले विवाह गरिसकेे बाकि कोही थिएनन कसै कसैका पाँच सात वर्षका छोराछोरी हुर्किसकेका थिए । सायद तिमि मेरो जिन्दगीमा नआइदिएको भए मेरो पनि सानो परिवार भइसक्ने थियो होला है ? विवाह छोराछोरीको इच्छा चाहना पनि बिस्तारै हराउदै गयो कि के हो ? घरि-घरि आफुलाई प्रश्न गर्छु । तिम्रो फर्किने आशा अपेक्षाले गर्दा पनि हुनसक्छ ! खै यतिका वर्षसम्म नफर्किएकी तिमि अब फर्किने पो हौ कि भन्ने आशाले मातेको हुन्छु घरिघरि । चुरोट तान्दै गर्दा उडिरहेको त्यो धुवाँ जसरी म आफुलाई नि त्यो संसारमा किन घुलमिल गर्न सकिन ? अचम्म लाग्छ कुनै दिन यि सबैको उत्तर तिमिले नै दिनुपर्छ है ! त...