एक अनेक कथा एक

एक गर्भवतीस्त्रीले आफ्नो पतिसँग भनिन् पत्नी :-" तपाईं के आशा गर्नुहुन्छ छोरा या छोरी" पति:- " यदि हाम्रो छोरा भएमा, म उसलाई गणित पढाउँछु, हामी खेल्न जाँदा माछा समात्न सिकाउँछु।" पत्नी :- "यदि छोरी भए तब...?" पति:- यदि हाम्रो छोरी भए , मैले उसलाई केही सिकाउने जरुरत पर्दैन " "किनकि , ऊनी सबैमा एक हुनेछिन् जो फेरि मलाई सबै सिकाउने छिन् , कसरी लगाउने, कसरी खाने, के भन्ने, के नभन्ने"। " एक प्रकारले ऊनी मेरो दोस्रो आमा हुनेछिन्। ऊनी मलाई आफ्नो हिरो सम्झनेछिन्,। चाहे म उसकोलागि कुनै खास कामगरुँ या नगरुँ "। " जब म उसको कुनै कुरालाई मानिन भने उसले अवश्य बुझ्नेछ ।  ऊनी सधैं आफ्नो पतिको तुलना मसँग गर्नेछिन्।" " यो मतलब गर्दिनन् कि उनको उमेर जतिसुकै होस् ऊनी चाहन्छिन् कि म उनलाई आफ्नो " baby doll जस्तै प्रेम गरुँ।" ऊनी मेरो लागि संसार सँग लड्न तयार हुन्छिन् , जब कसैले मलाई दु:ख दिन्छ तब ऊनी त्यसलाई  कहिल्यै माफ गर्दिनन्।" पत्नी - " भनाइको मतलब यो हो कि,तपाईको छोरी जे गर्छिन् त्यो छोराले...

हदै  गर्नुहुन्छ  तपाई  पनि आखा तर्नुहुन्छ तपाई पनि यी नजरबाट स्वयलाई हेर्नु चकित पर्नुहुन्छ तपाई पनि नजोति बारी नफोरी डल्ला  मकै  छर्नुहुन्छ  तपाई  पनि ओरालो लागेको मृग लखेट्न ओरालै झर्नुहुन्छ तपाई पनि को छ अजम्बरी के को घमण्ड एकदिन मर्नुहुन्छ तपाई पनि #सायर

संसार डुलेर हेर्दै छु कही आकासमा बादलको घुम्टो ओढेर .. कहि बतास संगै तिमी पनी आउछौ कि ? मेरो निदारीमा भन्दै टोलाईरहेछु आधीरातमा पनि। तिमि पनि आउछौ कि !!

जनवरी १० उनको  कल रुदै उनले भनिन् अब एक हुन सकिदैन परिवार ले मान्दैन ।  उनको आबाज सुनेर निदाउने र बिहानै उठ्ने मेरो बानि ।  विहान निद खुल्यो फोन गरे उनलाइ उनि अझै पनि उस्तै रातिको जस्तै रहिछन् धेरै सम्झाएँ बुझाए रुन त छाडिन तर पहिला जस्तो थिएन तेस्रो दिन दिदिको जाने भनिन जाउ भने उहाँ गएसि धेरै बोल्न पाइदैंन छिटो फर्किनु भने यस्तै सामान्यतया दिनमा १०/११ घन्टा कुरा हुन्थ्यो दिदि को गएपछि बिस्तारै उनको दुरि बढ्दै गयो (इस्टाग्राम , ट्विटर ) मा ब्लग गरिन तेस्पछी बिस्तारै झन दुरि बढ्दै गयो १०/११ घन्टा कुरा हुने १० म्यासेजमा समेटिन थाल्यो म भने दिनहुँ पहिला जस्तै कल लागोस् नलागोस दिनमा पचास साठी पटक कल गर्थे तेस्पछि मोबाइल नम्बर पनि ब्लग मा गर्दिन । म भने पुराना म्यासेज पढ्दै उसले गरेका म्यासेज हेरेर कैलै मुस्कुराउथे त कैले डाको छोडेर रुन्थे। उनि आफै स्वयम् नबोलि बस्न नसक्ने मान्छे अचानक यस्तो हुदा उनि कसरि समालिएकि होलिन भन्ने चिन्ता झन बढि लाग्थ्यो  निद लाग्न छाड्यो । मैंले उनलाई प्रेम मात्रै गरेको भए सायाद यस्तो हुने थिएन होला उनको बानि नै परेको थियो सुत्न भन्दा पहि...

म नि चाहान्थे "जिन्दगीका" हरेक "पाना" रंगाउन तर "अपशोस" रंगाउनु पुर्व नै "समयले" भएका अलिअलि "खुसीको रंग" नै "पखालिदियाे"!!